In 1990 was het weer zeer spannend al ging het nu om promotie want er promoveerden maar liefst 6 ploegen naar de K.N.V.B. en M.E.C., met Hans Oonk weer in de gelederen, was één van de eersten. Tot de laatste minuut van de laatste wedstrijd was de strijd om het kampioenschap spannend, maar uiteindelijk ging Kilder met de eer strijken. Toch was M.E.C. na een afwezigheid van 20 jaar teruggekeerd in de 4e klasse K.N.V.B.
In mei 1991 werd er begonnen met de uitgifte van obligaties om de aanleg van het 3e veld te kunnen financieren. Een jaar later vertrok Steffan Naves naar Vitesse, hij was na Hans Oonk, de 2e speler van M.E.C. die zijn geluk bij een profclub ging beproeven. Inmiddels was trainer Joop Groot-Nibbelink opgevolgd door Sjaak Wiendels. Deze kon echter niet voorkomen dat M.E.C., na een verblijf van 2 seizoenen in de K.N.V.B., degradeerde naar de hoofdklasse G.V.B. In september 1992 werd het 3e veld in gebruik genomen.
Wim Oonk volgde Sjaak Wiendels in 1992 als trainer op. Hij wist echter het tij ook niet te keren want M.E.C. degradeerde dat seizoen uit de hoofdklasse.
Het seizoen '93/'94 kende een uiterst bizar slot want voor het 3e achtereenvolgende seizoen moest M.E.C. tegen degradatie strijden. M.E.C. was op de 8e plaats geëindigd samen met Bredevoort en Meddo. De nummer 10 van de 1e klasse moest tegen de nummer 10 van de andere 1e klasse om een degradatieplaats spelen. Voordat het echter zover was moest M.E.C. samen met Bredevoort en Meddo in een nacompetitie uitmaken wie deze wedstrijd moest gaan spelen. Door een 2-1 nederlaag tegen Bredevoort en een 1-0 verlies tegen Meddo was M.E.C. uiteindelijk het slachtoffer. Op zondag 5 juni 1994 trad M.E.C. aan tegen Socii in Veldhoek en eindelijk had M.E.C. het geluk aan z'n zijde. Door doelpunten van Jonnie Oonk en Ruud Geurkink wist M.E.C. de strijd uiteindelijk met 2-1 te winnen en bleven de Mistenaren 1e klasser.
M.E.C. viert feest nadat het degradatiegevaar via een 2-1 zege op Socii definitief is afgewend.
Het jaar 1995 stond in het teken van het 50 jarig bestaan van M.E.C. Dit werd uiteraard groots gevierd met o.a. een receptie en feestavond. Gerrit Kortschot werd op de jubileumreceptie onderscheiden. Een onbekende jonge trainer, René Keemers, had het roer inmiddels van Wim Oonk overgenomen. Men was er inmiddels al aan gewend want aan het eind van het seizoen '94/'95 moest M.E.C. opnieuw een beslissingswedstrijd spelen om een degradatieplaats. Op het veld van Keyenburgse Boys trad M.E.C. aan tegen Loo. Deze ploeg, door Keemers betiteld als een "luizenploeg", bestond evenals M.E.C. 50 jaar. Na een spannende wedstrijd besliste Ge Fonhof in de laatste minuut van de reguliere speeltijd de wedstrijd. M.E.C. had het weer gered.
Voorzitter Heinen spreekt Geert Dibbets toe voor het begin van de jubileumwedstrijd tegen Vitesse 2 omdat Geert 500x in het 1e elftal van M.E.C. heeft gespeeld.
Door een herindeling werden alle klasses in 1996 ondergebracht bij de K.N.V.B., dit had als gevolg dat M.E.C. weer in de K.N.V.B. terecht kwam maar wel in de laagste (6e) klasse. Keemers werd na 2 seizoenen opgevolgd door Wijnand Mombarg uit Aalten.
In 1998 speelde M.E.C. weer eens een nacompetitie, nu wel om promotie, al moest er wel een lange weg voor afgelegd worden. M.E.C. had in dat seizoen de 3e periodetitel gewonnen en moest met Erix en Diepenheim uitmaken wie zich periodekampioen mocht noemen. Na een opwindende wedstrijd werd het 2-2 tegen Diepenheim. Hierna won M.E.C. van Erix met 0-2 waardoor M.E.C. doorging naar de volgende nacompetitie. In deze competie waren Socii en Terborg de tegenstanders. De fut was er echter uit want van Socii werd met 5-2 verloren en van Terborg zelfs met 5-1.
